Yaratıcı’nın akılları hayrette bırakan en önemli özelliği;
Bilmek isteyene,
Kendisini (c.c) açıyor da açıyor oluşu..
Ve bilmek istemeyene de,
Kendisini (c.c) örtüyor da örtüyor oluşudur..
*
Duyu ile duygu aynı şey midir?
Hiç sanmam..
İlki insanı arza bağlarken,
İkincisi arşa yükseltiyor..
Gerçek duygular,
Henüz dile gelmemiş olanlardır..
Aynen şimşek çakması gibi bir şeydir bu.
Işığını / nûrunu veriverir,
Çok sonra madde canibinde sesi duyulur..
Örneğin,
Ekmek ruha bütün görünür,
Ama nefis onu lokma lokma parçalayınca tatmin olur..
Neslin zaaflarıyla,
Nefsin zaaflarını birbirine karıştırmamak gerekir..
*
Ey nefsim!.
Çiçek, böcek bahane..
Tüm varlıkları O’nun (c.c) bir eseri,
O’nu tanıtan bir mektup olarak göremedikten sonra..
Tavus kuşunun desenlerine bakmak,
Charles Darwin’i acayip rahatsız ediyordu.
Günlüğüne öyle yazmıştı..
Bu muazzam tasarımdan sen rahatsız değilsin,
Öyle değil mi?..
*
Ey nefsim!.
Ehadiyetle (eşsiz bir şekilde) yaratan,
Hiç göstermez mi Samediyetini
(Yaratışının o sonsuz çeşitliliğini)..
Her canlı;
Hâliyle ‘kul hüvallahü ehad’,
Endâmıyla ‘Allahüssamed’ diyor. (1)
Fıtratça anlayana..
Dip Not:
(1). İhlas Suresinin Getirdikleriyle Gidenler /
www.karakalem.net / Kur’an Okumaları /
Aykut Tanrıkulu
© 2021 karakalem.net, Aykut Tanrıkulu
