SABAH VİZİTİNİ yapmıştı.
5 no’lu hastanın bronşitinde gerileme olmaması canını sıktı.
Daha yoğun bir tedavi uygulamaya karar verdi.
Hemşireye yeni tedavi şemasını anlatıyordu:
“Şu antibiyotiği, 12 saat arayla sabah-akşam intramusküler uygulayın.”
Hemşire, az sonra yeni tedaviyi uygulamak üzere 5 no’lu hastanın yanına geldi:
“Amca” dedi, “şöyle yana doğru dön de şu iğneyi yapayım.”
Hasta söyleneni yaptı ve hafifçe sağına doğru kaykıldı.
Yapılan iğne adamın canını çok yaktı.
Hemşirenin odadan çıkmasıyla birlikte,
Yanındaki 6 no’lu hastaya,
Hemşireyi şikayet etmeye başladı:
“Yok arkadaş, bu hemşire işi bilmiyor.
İğnenin ağrısı bacaklarıma vurdu.
Bunun eli çok ağır, Allah yarattı demeden batırdı iğneyi.
Bir daha bu hemşireden iğne-miğne olmam ben…”
O sırada, odanın yanından geçmekte olan doktor,
Konuşulanları işitmişti.
Hasta nereden bilsindi,
Uygulanan iğne,
Enjeksiyon yerinde geçici bir ağrı yapma özelliğine sahipti.
Canının yanmasını hemşireden bilmişti.
Oysa hangi hemşire yaparsa yapsın,
Bu durum değişmeyecekti.
Gerekli olduğu için iğnenin yapılmasını bizzat kendisi emretmişti.
Hemşire ise, sadece bir uygulayıcıydı.
Hasta bunu da bilmiyordu.
“İyi ki de bilmiyor” diye içinden geçirdi doktor.
Değilse hasta,
Bu haksız şikayetleri ve batıl itirazları
Kendisine ve mesleğine yöneltebilirdi.
Şu anki şikayetleri ve serzenişleriyse,
Önemsiz ayrıntılar ve sebepler perdesi içinde eriyip gitmişti.
Hastanın aklı, zahirdeki hemşire perdesine takılmıştı.
Bu sayede, doktorun izzeti ve mesleğinin azameti korunmuştu.
Koridorda yürürken,
“Hakikatli bir söz” e dair manidar cümleler geldi aklına:
“İzzet ve azamet istiyordu ki ;
Sebepler,
Perdedar-ı dest-i kudret (kudret eline perde) olsun
Aklın nazarında.
Tevhid ve celal de istiyordu ki;
Sebepler, çeksinler ellerini tesir-i hakikiden.” (1)
Doktor artık, tesir-i hakikiyi düşünüyordu..
Not:Yazar bir sonraki yazısında tesir-i hakiki meselesini daha geniş ele alacaktır.
aykuttanrikulu@karakalem.net
1. SÖZLER “ 22.Söz – 2. Makam “ (Said NURSİ)
© 2021 karakalem.net, Aykut Tanrıkulu
