ÂLEMDE SÜREKLİ olarak mükemmele doğru gidiş vardır.
Her şeyin yaratılışı,
Bir tekamül kanununa tâbi kılınmıştır. (1)
Olgunlaşma ve yücelmeyle sonuçlanan bu gidişat,
Yaratılmış olan her ne varsa,
Onun cephesine damgalanmıştır.
Evrenin küçültülmüş bir örneği olan insanda ise,
Bu husus özellikle pek belirgindir.
Her geçen ânımız,
Geçirilen zamanın üzerine yeni bir şeyler ekler durur.
İnsanoğlu, kendi zamanının çocuğudur.
Bir olgunun yanlışlanabilir olmasından hareketle,
Eksikliklerini giderebilir,
Bilim ve teknolojide ilerleyebilir bir kıvamda yaratılmıştır.
Böylelikle insan,
Güzelliğe, mükemmelliğe ve karşılıksız ikrâma mazhar olduğunu,
Bu üç şeyi karşılıksız olarak sevdiğini fark eder.
Mahiyetinin gelişimi için bunlar gerekli kılınmıştır. (2)
Hiçbir şey bilmez bir haldeyken,
Anılır bir şey bile değilken, (3)
Nihayetinde,
Her şeyi bilemeyeceğini çok iyi bildiği bir olgunluğa erişir.
Örneğin,
Bilgi aktarımında,
Işık hızının limit olmadığını algılar.
İstendiğinde fiziki olasılıkların bile,
Sonsuz değerler kazanabileceğini fark eder. (4)
Bu ona,
Düşünce hızında yaşanacak bir hayatın mümkün olduğunu öğretir.
İnsandan daima ileriye doğru nazar etmesi istenmektedir.
Gözlerinin konumu ve fonksiyonu bile,
Bu tekamül kanununun çerçevesinde şekillenmiştir:
‘İnsan arkasına değil önüne,
Geçmişe değil geleceğe nazarı dikkatini vermelidir.’ (5)
İşte bu özellik;
Yüce ve müteâl bir âlemin,
Aslında ‘var’ olduğunu fısıldar durur.
Temennilerimiz doğrultusunda bize kendisini gösterir..
Dip Notlar:
(1). Muhâkemat / 1. Makale / 2. Mukaddeme / syf: 16 / Bediüzzaman S. Nursi
(2). Tersinden Okuma Sanatı / www.karakalem.net / Aykut Tanrıkulu
(3). İnsan Suresi / Ayet: 1
(4). Schrödinger’in Kedisi / Alev Alatlı
(5). Hak Dini Kur’an Dili / Elmalılı Hamdi Yazır
© 2021 karakalem.net, Aykut Tanrıkulu
