BUNDAN ÜÇ yıl kadar önce, Karakalem dergisi editörünün eline, üç sayfalık bir yazı geçti. İsraf olmasın diye, ön yüzünde ders notları bulunan kağıtların arka yüzüne elle yazılmış bir yazıydı bu. Her üç sayfanın ön yüzündeki bilgiler, muhtemelen bir pedagoji dersinin notlarıydı; ilgili kısımda ise insan beyni anlatılıyordu. Bu arada, notlar arasında, beynin ayrı yönlerden çekilmiş iki resmi de bulunuyordu.

Karakalem’in dağınık editörü, bu yazıyı dosyalarından birinin içine koydu, lâkin dergi mutad kış uykularının birinden daha çıkmaya karar verdiğinde, yazıyı bulamadı. Bir sonraki sayı için tekrar aradı, yine bulamadı. Sonradan yazı, umulmadık bir anda dosyalar arasından çıkıverdi; ama o sıralar Karakalem kış uykusundan uyanmayıp, bahar ve yaz aylarını da uykuyla geçirmeye karar kılmış durumdaydı.

Sonra, devran döndü, ve ansızın geliveren bir hüzün dalgası içinde, sözkonusu kısa yazının yazarı sevgili kardeşimizi önce ameliyat masalarına, sonra yoğun bakım odalarına, sonra da berzah âlemine uğurladık. O bir hastanenin yoğun bakım bölümünde iken elimiz dosyalar arasındaki yazıya yeniden uzandığında gördük ki, beyninde ‘hayatî tehlike’ arzeden çok ciddi hasarlar taşıyan kardeşimiz, ön yüzü ‘beyin’e dair notlardan oluşan bu kağıt parçalarının arkasına yazdığı yazıda, ana fikir olarak, ölümden bahsediyor; bir bakıma, ölümünü ve hatta ölüm sebebini, yıllar önceden, kerametvari bir biçimde haber veriyordu. Zerrin kardeşimizin, bilhassa ‘asıl meslek’e dair paragrafı imanındaki derinlik ve genişliğin şahidi olan bu yadigârını, ona binler ‘fatiha’ vesilesi olması temennisiyle.

Rabbimizin bize de hayırlı bir hayat nasip etmesi; ve de Cennette buluşma duasıyla...

—Editör