VAPURDAN İNMİŞTİM. Eve gidiyordum. Birden, karşımı iri cüsseli biri çıktı. Adamı incelemek için, biraz hızlı yürüyerek önüne ve sağ tarafına geçtim. Hafifçe başımı çevirdim, ve adamın hızında yürüyerek vücudunu incelemeye koyuldum. Hayatımda ilk defa bu kadar şişman bir adam görüyordum.

Şişmanlığına rağmen, küçük bir yüzü vardı. Yüzü beyaz, pürüzsüz ve oval idi. Saçları kumral, düz ve seyrekti. Burnu düzdü. Gözleri açık kahverengi idi. Kirpikleri yok denecek kadar az, kaşları inceydi. Ağzı küçük olduğu için, yüzü hafif tombul duruyordu. Kulağı, vücuduna orantısız bir biçimde, küçücüktü.

Gövde bölümünde, vücudu anormal bir şekilde büyüktü. Genişliği aşağı-yukarı altmış santim, eni ise yarım metre kadardı. Bacakları ve kolları da gövdesi gibi koskocamandı. Buna rağmen, elleri ve ayakları, yüzü gibi küçüktü.

Şaşırdım; o kadar büyük elbiseleri nereden bulabilirdi? Daha sonra, aklıma, terziye diktirebileceği geldi.

Hafif bol bir pantolon, boğazına kadar iliklenmiş bir gömlek, onun üzerine V-yaka yün bir ceket ve kenarları yanlara doğru açılmış bir kaban giyiyordu.

Bu adamı incelemeyi bitirdikten sonra, düşünmeye koyuldum: Adamın görünüşü ne kadar da sevimsizdi. Vücudu da çok orantısızdı. Fakat, böyle insanların sayısı çok azdı. Aslında, onların bu orantısızlığı, vücudun orantılı olmasının ne kadar da güzel olduğunu farketmemi sağladı. Döndüm, kendime baktım: Çok şükür, vücudumun tüm organları orantılıydı. Beni Yaratana, beni bu kadar mükemmel, herşeyimi ince ince düşünerek yarattığı için şükrettim. Böyle insanları da, yaratılışımızın ne kadar mükemmel olduğunu göstermek için yarattığını anladım. Bu olayı yaşatarak bana mükemmelliğimi ve kendisine şükretmem gerektiğini hatırlattığı için,Ona bir kez daha teşekkür ettim.