HEMŞİRELİK YAPTIĞIM hastaneye birkaç gün önce bir kız çocuğu yatırılmıştı. Doktorların durumunu oldukça ümitsiz gördükleri hasta çocuğun, sürekli elinde tuttuğu toprak dolu kap dikkatimi çekti. Çocuk kabı hiçbir yere bırakmıyor ve arada sırada içindeki toprağa birkaç yudum su döküyordu.

Merak ederek, ona ne yaptığını sordum.

Küçük kız, yattığı yerde halsiz gövdesini doğrultarak:

“Bu, benim bezelyem” dedi. “Onu hastaneye yattığım gün diktim. Kim başını daha önce kaldıracak diye, bezelyemle ben yarış yapıyoruz.”

Birkaç gün sonra küçük kız başarılı bir ameliyat geçirmiş ve bezelyeyle yaptığı yarışı kazanmıştı.

(yazarı bilinmiyor)