YOL, YOLCUYU yola getirir; Yönsüzlüğü yıkar, boşluğu doldurur, tenakuzları kırar, zikzakları izale eder. Akışkanlığı ile temizler, hareketi ile hayatiyet kazandırır, değişimi ile gençleştirir, uzaklarda kendine yakınlık hissi verir.
Durağanlığın kasvetini, yeknesaklığın kokuşmuşluğunu, sabitliğin sıradanlığını giderir; zihne zindelik, kalbe genişlik, ruha hisset hissi verir yol.
Yol; akmaktır, arınmaktır, fazlalıkları atmaktır. Yol yardır, yol yarendir, yol yakınlıktır; gurbet içre gurbet soluma yakınlığıdır.
Seyir ettirir, temaşa ettirir, güzellikler bezer, çirkinlikleri def ettirir, sıhhate eriştirir, şifaya ulaştırır, devaya yaklaştırır yol ve yolculuk.
Zahiri yolculuğu batini ile buluşturmak muhit bir daire çizer; kalbin etrafında, aklın çevresinde, latifelerin çerçevesinde… Sülük ettirir hikmete doğru, hakikate doğru, imana doğru, yakine doğru, sekineye doğru.
Üç ayların ortasından geçiyoruz; üç aylar ortamızdan geçiyor. Nefsin uçlarını, heveslerin hızını, şeytanın vesveselerini kırmanın en kısa yolu üç aylar. Üç basamaklı, üç katlı, üç katmanlı, üç adımlı yolculuk… Üç adımlık yol; bütün bir ömrü kucaklayan, bütün bir ömrü kuşatan, bin ay netice veren bir yol.
Zihinde birikmiş şüphe tümörlerini, kalbe karışmış vesvese kirlerini, dimağa dadanmış zan kireçlenmesini izale edecek, defedecek, tedavi edecek, temizleyecek, yerini nur ve hikmetle dolduracak; nur ve hikmeti hale, hayata, ahvale, akvale yansıtacak bir yolculuğu bırakıp oyun ve oyuncaklara, hikmetsiz laflara, geveze malumata, içi boş işlere dalmak; yolda kalmak, yerde esir olmak, yarandan ayrı kalmak değil de nedir?
Hayatın “en”i bulmak için çıkmayan, o “en” için boydan boya asılmayı göze almayan yola ve yolculuğa çıkabilir mi?
