DÜŞÜNCELERİ DÜZENLEMEK, fikirleri ahenkleştirmek, duyguları durultmak; manevi insicamı bedeni bütünlükle oluşturduğu gibi, ömür dakikalarını bereketlendirir, az ömürde öz ameller yapmayı sağlar.
Bir anda zihin zembereğine çarpan düşünceler, dimağı etkileyen fikirler, kalbi karıştıran hisler; bedensel olarak bir yerde duruyor olsa da o insan farklı yerlerde gezdirir, değişik dünyalarda dolaştırır. Titreşen düşüncecikler, ihtizazdaki duygucuklar, iç âlemi karardade olmamış bir denize dönüştürür; yüksek olmasa da dalgalar hep vardır o denizde.
Musibet yükselmeler, zevk alçalmalar; denizin derin dalgaları, değişim dönüşleridir. Kâh boğulunur, kâh sahil selametine çıkılır; dalgalardan, değişimlerden.
Harfi hareketlerle hareket etmezse zihin, ya bir şirk kayasına çarpar ya da şüphe buzul dağına; Hayat gemisi ömrün her “an” ında batar, zamanın her salisesinde solar. Harfi görüş, bakış, okuyuş; düşünce merdivenlerini yükseltir, duygu dağınıklığını giderir, gidilen yeri ap açık gösterir. Meyve harfini iyi okumak; insan çekirdeğini, kâinat çekirdeğini iyi okumayı, hayat ağacını güzel görmeyi öğretir.
İsmi boğulmalar acabalar denizindeki dalgalanmalardandır; bir ömrü boş bitirir, bir hayatı heder eder.
Acabalar, ne olacaklar, nasıl bitecekler şüphesi, endişesi, kaygısı hep sürecektir. Endişelerin kontrolüne girmek değil endişeleri kontrol altına almak; esen rüzgâr sahil selametine yol aldırır. Kaybetme endişesi onu daha fazla kıymet verdirir, muhafaza hususunda daha da gayrete getirir; böylesi acaba iyidir, iyiliği boş bırakmaz hareketli ve diri tutar. Endişenin, kaygının, ihtizazın harfisi; ismi kaygılarda, korkularda kaybolmaktan korur.
Başıma ne gelecek, biraz sonra ne olacak, geleceğim güvencede mi gibi korkular hazır zamanı zora sokar, onu boğar, işlevsiz ve hareketsiz kılar; düşünceleri imanla düzene koyan, duyguları tevekküle dizgine eden, “an” ın derinliği ve enginliğini elde eder; kâh mazide, kâh istikbalde sürur ile seyahat eder. İsmi endişedeki biri küçük bir dalgada boğulurken harfi kaygıyı elde eden, musibetin büyük dalgalarında adeta sörf yapar; geçmişin elemleri, geleceğin korku ve endişeleri onun hazır zamanına zarar veremez.
İhtizaz her zaman vardır; atomun çekirdeğinde, ağacın çekirdeğinde, galaksilerin karnında, kalbin ortasında, duyguların derinliğinde. İman başka türlü nasıl canlı olur; hayat ağacı başka türlü nasıl dal yapar, yaprak yapar, çiçek acar, meyve verir, meyvenin de yeniden çekirdeği olur?
Endişeye, korkuya, acabaya mahal yok; her mahal kontrol altında, her mahal Kudret, Rahmet ve Hikmet kapsam alanında. İmanı besleyen şüphe, Kudrete götüren korku, Rahmete ram eden endişe iyidir. Her şey sıra ve kısmet tahtında dönüyor; düşünceleri darmadağın eden, duyguların düzenini bozan hırs hiçbir şeyi değiştirmez; sadece zihni hasarete, kalbi kasavete sevk eder, ümitsizlik denizinde boğar.
Endişeden uzak, korkudan ırak, kaygıdan beri; harfi şüpheler, harfi elemler, harfi korkularla beslenen bir iman duasıyla…
