MEDYANIN BİZZAT içinde bulunduğumdan, enaniyetlerin en çok reklamlar üzerinden yapıldığını görüyor insan. Daha iyi satış yapmak için riyaya bulaşan pek çok reklamlar var piyasada. En iyinin kendilerinin olduğunu ispatlama çabaları sürüp gitmekte. Hatta ve hatta, en iyi olduğunu ispat için yazılan sloganlara ve reklam metinlerine milyon dolarlar ödeniyor. Ehl-i dünya için reklamın hali böyle iken, ehl-i imanın reklam anlayışı da gitgide enaniyet ve riya kokmaya başlayan tavırlarla gözler önüne seriliyor.
Yıllardır tavizsiz istikrar çizgisinde olduğunu zannedenler, bunu bir yerlere sürekli yazıp çizerler. Birşeyler olmasaydı hep birşeylerin eksik kalacağını umanlar da yok değil aramızda. “Alternatifsiz tatil cenneti”ni ise “kim istemez ki”ye kadar getirip bir reklam sloganına cennetin ismi payanda kılınabiliyor.
Niçin?
Birileri para kazanması için…
İnsanlar, hayatta savundukları hakikatleri bir slogan altına sokmak gibi, dar dairede bir yerlere birşeyleri kabul ettirmek gibi zaaflara da düşebiliyorlar. Aslında zaaflar en başta insanların zahirde “İslamiyet adına” İslam’ın ruhuna denk düşmeyen birşeyler yapmasıyla başlıyor. Ve sonra herşey alıp başını gidiyor…
Sektörün kalbi, insanların yüreğinden çok gösterişinde attığı yer olarak yazılıyor. Büyük bir yaranın acı çekişi de diyebiliriz. Ehl-i imanın hayatına dair birçok söylem, birçok slogan, reklam malzemesi olarak geçecek tarihe. Fakat acı olan şu ki, inandığını yaşama problemine karşılık yaşadığına inanmanın neticesinde gelen bir çıkış yolu olarak görülüyor bu sloganlar. Ve eğer insanlar ne kadar çok reklam sloganıyla hayatta iseler, büyük bir tehlikenin sancısını çekiyorlardır. Büyük olmak ya da küçük olmak arasında bir farkın olmadığı zamanda reklamın ve yaşam tarzının fıtrî olmadığı kolaylıkla anlaşılabilmekte. Fakat bunları o kurumun başındaki insanlara anlatabilmenin hiçbir faydası olacağını zannetmiyorum. Çünkü onlar lüks bir yaşamın mahkumları arasında isimlerini yazdırmışlardır.
Tabiî ki bazıları bunlardan büyük hazlar almakta. Sloganlarını bir yerlerde görmek onlar için övünç kaynağı da olabiliyor. Övünürler, çünkü onların hayatları bir slogandan ibaret...
