İNSANLIĞIMIZ GEREĞİ çevremizdeki her şeyle fıtraten alakadarız. Dünyanın durumu nedir, Alemin hâli nasıldır, Siyâset çevrelerinde neler olup bitmekte, vesâireyi merak ediyoruz da bu alâkadarlık gerçekten meraka değiyor mu? Bu merakımızı gidermiş olmak bizim şahsi dünyamızda ne gibi olumlu gelişmelere vesile oluyor?
Çok bedbaht bir asrın insanlarıyız. Esas amacımız, herhalde bu geçici ve fâni ömrümüzü bekâ isteyen duygularımızın ihtiyaçlarına cevaplar arayarak değerlendirmek olmalı. Bu sınırlı hayatta sınırsızı aramak... Bunun yolu da bâki olan yaratıcıyı tanıyıp, O'nun emir ve yasakları dairesinde olmaya çalışarak yine O'nun rızasını kazanmakla mümkün. Yaratıcımızın bizi sevdiğinden emin olmak için O'nu sevdiğimizden emin olabilmeliyiz. Ancak böylece ebediyeti O'ndan isteyebiliriz. Bekâyı bâki olandan istemek... Bunun duası olarak iman ve Kur'an hakikatlerini hayatımızda birinci ve belki de tek öncelik haline getirmeliyiz. Çünkü bizi bu fâni denizin fırtınalarında boğulmaktan bekânın selâmetli sâhiline ancak bu önceliklerin emniyetli gemisi taşıyabilir. Bundan dolayı hayatımızdaki öncelikleri tekrar gözden geçirerek tercih sıralamamızı doğru yaptığımızı kontrol etmeliyiz. Ve en birinci vazifemiz içinde merak duygularımızı da yöneltebileceğimiz hakiki ve gerçek bir kaynak olan iman hakikatlerinin anlaşılmasına ve yaşanmasına Risâle-i Nur ile hizmet etmek öncelikli prensibimiz olmalı.
Şimdiki âlemin hâli ise yüreğimizi yakıyor. Ne kadar bedbaht bir asrın insanlarıyız. Bu acâyip asır medeniyet adı altında insanlara burada imtihanda olduklarını unutturan gafletli ve sefih bir hayat tarzı empoze ediyor. Öyle ki insanların asaplarını ve damarlarını coşturup geçici ve boş şeyleri ilgi odağı haline getiriyor, kalplerin merkezinde olması gereken iman esaslarının yerine fani arzuları yerleştiriyor. Ve insanlar âlemin hâli, siyasetin durumları, dünyanın gelişmeleri, maç sonuçları, borsa endeksleri diye merak ile takip ederken birincil önceliklerinin adresini de şaşırmış oluyor. En önemli öncelik olan iman hakikatleri ikincil, belki de üçüncül kalıyor. Bu haldeki insan imanlı birisi ve hatta âlim ve hatta evliyâ dahi olsa siyasi yada toplumsal hayatın merakı vesâire ile kalbini bozan o zâlim cereyanların tesirine kapılarak kendi fikrine uygun bir münâfığı severek, fikrine muhalif bir imanlı kişiyi kezâ evliyâ dahi olsa şiddetle tenkit edip düşmanlık besleyebiliyor. Ve kalbinin merkezinde birincil öncelik haline gelmiş bulunan ve bu dehşetli asrın dehşetli bir cereyanı olan siyaset ve dünyevileşme cereyanı ile âhiretine çalışmayı bırakıp, dini hislerini de o cereyanlara alet edebiliyor. Adetâ zâlimler satranç oynuyor, merak edip bu zulmü seyreden insanlar da kendisini bu zâlimlerden birisine kalben taraftar olmak zorunda hissediyor. Elbette ki yaşanan zulme mânen ortak oluyor. Böylesi bir durum kalpleri yıpratıp, bâki hayatlara müthiş zarar veriyor...
Bu dehşetli asrın böyle acayip bir tehlikesine karşı Risale-i Nur'un bize ders verdiği ve şiddetle tavsiye ettiği gibi siyâsetten şeytandan kaçar gibi uzak durup, iman hakikatlerine hizmet meşguliyeti ve mesleği içinde olmak zorundayız. Ve bu çalışma bizim öncelik sıralamamızda bir duâ hükmünde nazarımızı şimdiki siyaset ve dünyevileşme cereyanlarını merak ile takipten kurtarıp, bizi bu dehşetli fitneden uzak tutabilir. Hem zaten Rabbimiz bize nur ve nurâni olan selâmetli bir vazifeyi vermiş. O zalimlere ise zulümlü ve tehlikeli oyunları. Onlar bize yaklaşmadıkları ve yardımcı olmadıkları ve elimizdeki bâki elmaslara da müşteri olmadıkları halde, bizim fikrimizi bulandırarak ve vazifemizin zararına olarak onların zâlimane oyunlarına merak edip bakmaya tenezzül etmememiz gerekir. Çünkü bize ve merakımıza dairemiz içindeki nurâni zevk ve lezzetler çok yeterli ve kâfidir.
