BİR GECE yarısından sonra eve dönüyordum ki, bir sokak köşesinde kıvrılmış inleyen bir adam gördüm. Kesinlikle hasta ve yardım bekleyen birisi olmalıydı. O sırada oradan geçmekte olan bir taksiyi derhal durdurdum ve şoföre:
“Burada bir hasta var. Derhal hastaneye götürmeliyiz” dedim.
Kim olduğunu bilmediğimiz bu hasta adamı şöförle birlikte arabaya kaldırdık ve sonra bir hastaneye götürdük. Gece nöbetçisi olan doktor hastayı muayene ederek gerekli tedaviyi yaptı.
Doktor, bu adamın hayatını kurtardığımızı söyledi. Hasta biraz kendisine geldi. Bize adresini verdi. Onu tekrar arabaya bindirerek evine kadar götürdük. Burası fakir ve mütevazi bir evdi. Adam, içeri girerken ellerimize sarıldı. Bize nasıl teşekkür edeceğini bilemiyordu.
Sonra, şoföre dönerek borcumun ne olduğunu sordum. Şoför:
“Gece yarısından sonra fakir bir adamı hastaneye götürecek kadar iyi kalpli bir insanı kendime kardeş bilirim” dedi. “Bana hiçbir borcunuz yok. Beraberce bir iyilik yapma zevkini tatmış olmak benim için yeterince iyi bir ücrettir…”
(yazarı bilinmiyor)
© 2021 karakalem.net, İsmail Örgen
