Hıristiyan düşünürleri,
“Asla Tanrı’nın virgül koyduğu yere nokta koyma..” derler.
Evet, hayatın meyvelerinden bir tanesi bize bakıyorsa,
Doksan dokuz meyvesi O’na (c.c) bakar..
Olaylar bizim taleplerimize göre değil,
Yaratıcının isteğine göre şekillenir.
Allah âlemleri yaratırken,
İnsanın aklını mühendis yapmamıştır.
Şu dünya memleketinde,
İnsanın olgunlaşması için,
Özünün tam mânâsıyla açılması için,
Hayati öneme haiz işler olmaktadır.
İnsan adeta,
Kanatsız melek olmanın,
Tecrübesini etmek için gönderilmiş gibidir.
Dolayısıyla;
İnsan içindir tüm bu icraatlar..
Olgun bir insan olabilmemiz için,
İlâhi hikmet prensiplerinin cereyan ettiği şu dünyaya,
Mutlak mânâda muhtaç kılınmışız..
Evrenin yaratılışında,
Yüzde doksan dokuz Cenabı Hakka bakan meyveler,
İşler olduğu içindir ki;
Bekâ – fenâ,
Hayat – ölüm,
Varlık – yokluk.. gibi birbirinin tam zıddı olgularla,
İnsan kuşatılmıştır.
Nihayetinde,
İnsanın istek ve taleplerinin karşılanması için,
Vâz edilmiş olan şu âlemin içinde,
Allah’a bakan sonsuz meyve ve semereleri cihetiyle,
İnsanı aşan,
Onu âciz bırakan icraatlar olmaktadır.
Unutulmamalıdır ki,
İnsan bu âlemde,
Günahlarının yükümlülüğü hariç,
Daima edilgendir..
Etken olan her zaman Allah’tır (c.c)..
Biz faniler,
Üzerimizdeki,
Allah’ın planının sadece başlangıcını görmekteyiz.
Ama O’nun (c.c) amacını tam olarak anlayamayıp,
Hemen itiraz etmekteyiz.. (1)
Dünyada yaşanan her hayatın yarım olduğunu,
Ahiretteki diğer yarısıyla kavuşunca
Bir anlam ifade ettiğini unutmamalıyız.
Allah’ın virgül koyduğu yerlere,
Nokta koymaya da kalkışmamalıyız..
Dip Not:
(1). Mevlânâ Celâleddin-i Rûmi
© 2021 karakalem.net, Aykut Tanrıkulu
