EZANIN OKUNMASINA az kala caminin kenarına toplanıyordu çocuklar ve gençler…Elleri boş gelmiyorlardı evlerinden; annelerinin yaptığı sıcak börek ve pidelerle zenginleşiyordu küçük sofra…
Kulak ezanda tatlı bekleyiş sohbetle süsleniyor…Zihinler safi…Duygular duru…Kalpler kıvamında…Yüzler mütebbessim ve temiz… Elbiseler markalı değil belki de ama ruhların asaletini gösteriyor durduğu bedenlerde…
Ne konuştuklarını hatırlamıyor aklı, tatlılığı ise gitmiyor gönül gözünün önünden…Ayların sultanı misafir olmuştu çocuk kalplere…El ele tutuşturmuştu onları…Cami avlusunda çepe çevre sarmıştı safi sineleri…
Yedikleri sıcak pide değil sevgiydi…Karşılıksız ikram ediyorlardı muhabbetlerini… Mutsuzluğu tatmamışlardı henüz mutluluğa doymak istiyorlardı…
Kin, kıskançlık, çekememezlik, gıybet, nefret, adavet, aldatmak…Bunlar hangi uzak ülkenin kötü askerleriydi? Gitmemişlerdi daha o diyarlara…Mutluluk ülkesinin prensi olmak varken, kötü kralın askeri olmak üzüntü verici olsa gerek… Hayalini hatırlamak bile hoş değil…
Ezan Allahüekber değinci emir almış asker gibi Bismillah la başlıyorlar kalp midesinin kapılarını açmağa….Ne güzellik… Ne tatlılık…Ne huzur…Kanat çırpıyor kalpleri sevinç semalarında…Coşku rüzgarıyla canlanıyor beden hücreleri…
Ayların sultanı her yıl ziyaret ediyor yine, fakat kirlilik bulutları engelliyor ışık akışını…Geçemiyor günah lekelerinden muhabbet huzmeleri…Büyüklüğün kalın perdelerini delemiyor safi sevgi…
Kirlenmişliğin kalın buzulu ubudiyet ateşinde pişmiş istiğfar taamıyla erir, hikmet suyu ile hayata akar…Ay güzelliği suya yansır, su güzelliği aya yükselir…Bu buluşma ve kavuşma çocuk canların yeniden dirilişidir… Camiler, cadde ve sokakları içine alarak genişler bu buluşmada…Mutlu yüzlerle yüzleşir yürekler…
Yeryüzünün kanlı ve karanlık yüzü bu buluşmaya hasret… Hasretin acısıyla inliyor masumlar ve mazlumlar…Hasretin biteceği vuslat bayramları yakın olsun inşaallah.
