BÜYÜK BİR şehirdeki petrol şirketinin müdürünün, içinde pahalı mobilyalar ve kıymetli halılar olan mükellef bir odası vardı. Müdürün odasının yanında da, ziyaretçilerin bilmedikleri, küçük bir oturma odası bulunuyordu. Oturma odasının duvarları beyaz yağlıboya idi, dört bir taraf kitap rafları ve rahat koltuklarla doluydu. Bir köşede de büyük bir ocak vardı. Müdür, rahat rahat düşünme ihtiyacı hissettiğinde bu odaya çekilirdi.
Müdür, her sabah saat dokuzbuçukta işbaşına gelir ve akşam üzeri saat dörtte ayrılırdı. Masasının üstü hiçbir zaman kağıtlar ve döküntülerle kaplı değildi. Kimse müdürü sinirli ve telaşlı bir vaziyette görmemişti. Herkese karşı nazik davranırdı.
Bir gün ziyaretçilerden biri müdüre:
“Sizi hiç çalışırken görmedim. Siz her gün burada ne yaparsınız?” diye sordu.
Müdür gülümseyerek cevap verdi:
“Haklısın” dedi. “Bütün işleri burada çalışan arkadaşlarımız yapıyor. Ben sadece onların işbirliği yapmalarını ve âhenkle çalışmalarını temin ediyorum. Âhengi sağlıyor, âhenksizliği ortadan kaldırıyorum. Tıpkı bir orkestranın şefi gibi...”
(yazarı bilinmiyor)
© 2021 karakalem.net
