ONDOKUZUNCU YÜZYIL başlarında İspanya’nın kalabalık bir şehrinde herkes tarafından tanınan, fakat hiç de sevilmeyen bir kadın vardı. Her fırsatta insanları tenkit etmekten, onların canını sıkmaktan zevk duyardı. İnsanlar da, canlarını sıkan bu insanı aralarında hiç de iyi anmazlardı.
Kadın bir gün şehrin valisinin karşısına çıkıp:
“Şu görgüsüz ahaliyle konuşmak istiyorum” dedi. “Benimle ne alıp veremedikleri var, anlamalıyım. Onları toplayabilir misiniz?”
Vali bir süre düşünceli kaldıktan sonra:
“Hay hay madam!” dedi.
Kadın sanki iğnelenmişti.
Valiye:
“Emin misiniz?” diye sordu. “Biliyorsunuz, ne ben bu şehrin insanlarını severim, ne de onlar beni severler.”
“Madam, siz bu işi bana bırakın.”
Gerçekten, binlerce insan iki saat içinde şehrin meydanında toplandı. Kadın, bu kadar kalabalığı bir arada görünce, merakla valiye:
“Bu kadar insanı, bu kadar kısa zamanda nasıl topladınız, anayamadım doğrusu” dedi.
Vali gülümseyerek:
“Gayet basit madam” diye karşılık verdi. “Onlara sizin kendilerinden özür dileyeceğinizi söyledim...”
(yazarı bilinmiyor)
© 2021 karakalem.net
