BİR ADAM, yıkılan evinin karşısına geçmiş; bir yandan ağlıyor, diğer yandan:
“Ah evim! Çökmeden evvel, bari bir haber verseydin de ona göre tedbir alsaydım” diye söylenip duruyormuş.
Birden o harebeden bir ses yükselmiş:
“Be adam!.. Ben sana, çatlayan duvarlarım, dökülen sıvalarımla çöküyorum diye haber veriyordum. Fakat sen, her defasında bir avuç toprak ile çıkageliyor, verdiğim haberi âdeta ağzıma tıkıyordun. İkazlarımı duymak istemedin ki, ben ne yapayım?”
(Sadi-i Şirazî)
© 2021 karakalem.net
