İLÂHİ!.
VEREN SEN’ sin.
Senin “Şâfi” ismine perde olmaktan
Sana sığınırım.
Bende bir şey yok..
Fakat insanların çoğu “hekim” diyorlar,
Dermânı benden biliyorlar.
Oysa,
Kolayca yanılan bilgim, hikmetsizliğimi
Çabucak tükenen ilmim, câhilliğimi
Apaçık ortaya koyuyor..
Ey Alîm ve Hakîm olan Allah’ ım!.
Muhakkak ki,
Hikmet ve ilim sahibi olan Sensin..
İndi İlâhinde,
Su üstüne yazılmış bir yazı gibiyiz..
Esma- i Hüsnâ’ n,
Şâfi isminin burcunda bütün haşmetiyle tulû ediyor,
Cilveleniyor..
Bir küçük hücreciğin incecik lisanına,
Kayıtsız kalmıyorsun..
Hurdebîni canlara,
Koca kâinatı yaratır gibi şekil veriyorsun..
Çok uzaklardasın, ama yanı başımızdasın.
Gaybın derinliklerinden akıp gelen
Minnacık bir imlân ile,
Koca bedenleri derinden etkiliyorsun..
Ya rabbi!.
Eğer hasta olanlara şifâ dağıtmayı murad edersen,
Beni ancak onların fiilî dualarına vâsıl eyle..
Çünkü ben de bir hastayım,
Ve duaya muhtacım..
