PEYGAMBER EFENDİMİZ, bir gün, sahabilerine: “Sizden önce geçen ümmetlere nazaran sizin bekânız, ikindi vakti ile güneşin batması arasındaki müddet gibidir” buyurdu ve şu meseli anlattı:
“Tevrat ehline Tevrat verildi. Onlar gün ortasına kadar onunla amel ettiler. Daha fazla devam etmekten âciz kaldılar. Onlara kirat kirat ücretleri verildi.
Sonra İncil ehline İncil verildi. Onlar da ikindi namazına kadar çalıştılar. İkindi vakti geldiğinde, onlar da âciz kaldılar. Onlara da kirat kirat ücretleri verildi.
Bize ise, ücretimiz ikişer kirat, ikişer kirat verildi.
İki kitap mensupları:
‘Ey Rabbimiz! Sen bunlara ikişer kirat, ikişer kirat olarak verdin. Halbuki bize birer kirat, birer kirat vermiştin. Halbuki biz, amel yönüyle onlardan ileriyiz!’ dediler.
Allahu Teâlâ:
‘Ben ücretlerinizde bir haksızlık yaptım mı?’ buyurdu.
Onlar:
‘Hayır!’ dediler.
Bunun üzerine Allahu Teâlâ:
‘Öyleyse, bu benim lütfumdur. Onu ben dilediğime veririm’ buyurdu.”