ABDULLAH B. Abbas, Kur’ân-ı Kerîm’deki dört âyetin iniş sebebini, Hz. Hamza’yı öldüren Vahşî’nin hidayet süreciyle birlikte açıklar ve şöyle derdi:
“Uhud günü, Vahşî Hamza’yı öldürmüştü. Müşrikler, Hamza’yı öldürürse kendisini azâd edeceklerine söz vermişlerdi. Fakat sözlerinde durmadılar. İşte bundan dolayı, Vahşî ve arkadaşları yaptıklarına pişman oldular. Resûlullah’a, İslâm’a girmelerine ancak Cenab-ı Hakk’ın:
‘Onlar, Allah’ın yanında başka bir tanrıya tapmazlar, Allah’ın haram kıldığı cana haksız yere kıymazlar, zina etmezler19 âyetinin mâni olduğunu yazarak, ‘Biz bu âyette bahsedilen kötülüklerin hepsini işledik’ dediler.
İşte bunun üzerine:
‘Ancak tevbe edip, salih ameller işleyenler müstesna...’20 âyeti nazil oldu.
Onlar bunun üzerine de, ‘Bu, yerine getiremeyeceğimizden korktuğumuz ağır bir şarttır’ diye düşündüler.
O zaman da:
‘Şüphesiz ki Allah, kendisine şirk koşulmasını affetmez. Ondan başkasını dilediği kimse için affeder’21 âyeti nazil oldu. Onlar bu defa da, ‘Biz, Cenâb-ı Hakk’ın dilediği kimselerden olmamaktan korkuyoruz’ deyince:
‘De ki: Ey kendi aleyhlerine haddi aşan kullarım! Allah’ın rahmetinden ümidinizi kesmeyiniz. Çünkü Allah, bütün günahları affeder. Şüphesiz ki O, Gafûr ve Rahîm’dir’22 âyeti nazil oldu.
İşte o zaman onlar İslâm’a girdiler.”
19 Bkz. Furkan, 25:68.
20 Bkz. Furkan, 25:70.
21 Bkz. Nisa, 4:48.
22 Bkz. Zümer, 39:53.
© 2021 karakalem.net
