ABBASÎ HALİFESİ Harun er-Reşîd, vezirlerinden biri ile, Hadîd sûresinin verdiği ders ile eşkiyalıktan çıkıp evliyalığa erişen Fudayl b. İyaz’ın ziyaretine gitti. Fudayl’ın kapısının eşiğine geldiklerinde, onun Kur’ân-ı Kerîm okuyor olduğunu işittiler. Tam da o sırada, Fudayl şu âyet-i kerîmeyi okuyordu: “Dünyada kötü iş işleyenler bu kendilerini iman eden ve salih amel işleyenlerle bir tutacağımızı mı zannettiler? Ne kötü hüküm veriyorlar?”34
Derken, Harun er-Reşîd vezirine:
“Kapıyı çal” diye emretti. Abbas da kapıyı çalarak:
“Emîrü’l-mü’minîn geldi, kapıyı aç” diye seslendi. Fudayl, kapıya yönelirken:
“Emîrül-mü’minînin benim yanımda ne işi var?” diye söyleniyordu.
Vezir:
“Emîrül-mü’minîne itaat et” diye seslendi.
Fudayl kapıyı açtı. Vakit gece idi, mumu da söndürmüştü.
Harun er-Reşîd karanlıkta musafaha için elini Fudayl’a uzattı. Fudayl b. İyaz sultanın elini tutunca:
“Ah, bu yumuşak el cehennemden kurtulsa” dedi ve ekledi: “Yâ emîre’l-mü’minîn! Kıyamet günü için Allahu Teâlâ’ya vereceğin cevapları hazırla. Çünkü her Müslüman ile seni teker teker sorguya çekecek ve senden adalet isteyecektir.”
Bu sözler üzerine, Harun er-Reşîd ağlamaya başladı. Veziri Abbas, Fudayl’a:
“Daha konuşma” dedi. “Emîrü’l-mü’minîni öldüreceksin.” Sultana nasihatta bulunurken vezirin bu şekilde araya girmesinden rahatsız olan Fudayl:
“Ey Hâmân!” dedi. “Sen ve kavmin onu helâk eylediniz; şimdi de bana onu öldüreceksin mi diyorsun?”
Harun er-Reşîd, araya girip, vezirine:
“Sana Hâmân demesi, beni Firavunla bir tuttuğunu gösteriyor” dedi.
Çünkü Kur’ân, Firavun kıssasını anlatırken, onun vezirini Hâmân ismiyle yâd ediyordu.
Sonra, Harun er-Reşîd, Fudayl’ın önüne bin altın koyup: “Bu helâldir, annemin mehir parasındandır” dedi.
Fudayl şaşırıp kalmıştı. Harun er-Reşîd’e:
“Ben sana elinde olanları sahibine ver diyorum, sen ise bana veriyorsun!”
34 Bkz. Câsiye sûresi, 45:21.
© 2021 karakalem.net
