SOKAKLARDAKİ KIYAFETLER bir nevi kıyamet gibi, “eynel mefer” dedirtiyor! Gözler kulaklar zihinler her cihetten işgal edilmiş durumda; Et görselinde haya kayıp, edep görünmez oldu.
Bu görünmezlikte var olmak; Mü’min kalmak, Müslümanca yaşamak yakıcı bir serinlikle mümkün!
İbrahim'in (A.S.) ateşlerde yanmaması gibi bir serinlik, Yusuf’un (A.S.) Züleyha'dan yüz çevirmesi gibi bir dirayet gerekiyor bunun için. Yusuf suresi 24. Ayeti bunun nasıl mümkün olduğundan bahsediyor.
Kur'an'ı okumak yaşamayı netice veriyorsa anlam taşıyor; okuyup geçmek veya bilgi düzeyinde kalmak gerçekte onu okumak mıdır?
Yaş ve kuru her şey onda varsa bugünlere, bu anlara, hayatın bütün karelerine, her birimizin karelerine bakıyordur Kur'an.
Kim görür bunları?
Kur'an'a talebe olanlar! Talebe olmak için de önce talip olmak gerekiyor; talebe yapacak olan Rahman ü Rahim olan Allah’tır.
Emmare nefisten Rabbine sığınan Yusuf (A.S.), ateşe karşı Allah'a vekil edinen İbrahim (A.S.) o günün insanlarına ubudiyet dersi verdiği gibi bugünün ve bundan sonraki günlerin insanlarına ubudiyet dersi veriyorlar.
Nemrut kibri bakışlarından yüz çevirerek yürüyüp geçmek, nazarları ayak uçlarına taşımak, zihni ve kalbi temizliğe erişmek; Kerim Kur'an'ı anlama ve yaşamaya taşır, toplumu Kur'an'la buluşturur.
Hadiseler o pencereden bakılır, hakikat içre teviller yapılır, hikmet kazanımlar elde edilir.
İnsan edeple insandır, edep yoksa insan da yoktur. Sokaklar çoğalıyor, caddeler büyüyorken insanlar azalıyor.
Ne de büyüyor ne de küçülüyoruz?
Azalan sadece paranın değeri mi? Büyük binalar geniş arabalar insanı büyütmüyor!
Ev mahremiyeti olsa sokaklar böyle mi olurdu; kalp evi harap zihin kayık; elbise neyi örter?
Sefahat rüzgarlara direnç Kur'an'a sarılmak, sünnete tutunmakla mümkün.
Adem’in (A.S.) yasak ağaçtan yedikten sonra düştüğü hal ve yapraklarla örtünmesi; bugünün Ademin çocuklarına bir şeyler söylüyor olmalı.
Dönüş için kapı açık; güneş doğudan doğuyor batıdan batıyor ve ışık saçmaya devam ediyor.
Umumi tövbe ve istiğfar umudu bitmiş değil vesselam.
