Âdem’in Hikayesine Giriş – 1

Önce kapalıydı.
Allah (c.c) bir imkân yarattı,
Evrenin kapıları aralandı.
Onun adına Âdem (a.s) dedi.
Yapmakla yapmamak arasında serbest bıraktı,
“Kendini bilirsen, gerisi kolay..” buyurdu.
O (c.c) gizli bir sırdı, bilinmek istedi..
Âlemleri dürdü de, gonca bir güle çevirdi.
“Nur-u Muhammed (s.a.v) koksun..” dedi..
Bildirmek için Kendini (c.c),
Bize kendimizden örnekler verdi.
Kokunun adına önceleri ‘Ahmed’ dedi, (1)
Derken ‘Feraklit’ oldu, (2)
Meğer ‘Rahmeten – lil âlemin’ di.. (3)

*

Ondan (s.a.v) yayılanlar,
Bütün meziyet sahiplerini mest etti.
“Ey kalem sahipleri!.” dedi,
“Ey kitap ehli!.”
“Okuyun, belleyin, dinleyin..”
Okuduk, okumadık.
Dinledik, dinlemedik.
Hatasız olma lüksümüz yoktu.
Hatalar işledik..
“Biliyorum..” dedi,
“Ben (c.c) geriye dönüşleri kabul ederim.”
“Siz yeter ki yanlış yapmayın..” buyurdu,
“Fark tövbe kapısıdır, kapatmayın..”

*

Hatanın adresi Âdem (a.s)’di,
Yanlışın adı şeytanirracim..
Âdem imkânı yeğlerken,
İblis seçti inkârı..
Derdin içinde gördü,
Buldu dermânı Âdem.
Şeytanın derdi Âdem’di,
O da seçti ademi.. (4)

*

Allah (c.c) bir imkân yarattı.
Adına ‘sen’ dedi,
“Göreyim seni..” dedi,
“Yapabilir misin?”
“Sen de O’nun (s.a.v) gibi kokabilir misin?”
Bilmek istedi;
“Senin derdin nedir?”
“Sen mi, Ben mi..”
“Âdem misin, yoksa adem mi..”
“Sen kimsin?”