BİR KAÇ GÜN ÖNCE, BAHÇEMİZE yeni dikilmiş, ter-ü taze güllerimiz vardı. Gül olduklarını görmemiştik, henüz gonca idiler.. Yeşil yapraklarının arasından kiminin sarı, kiminin pembe olduğu anlaşılıyordu.
Baharın en sevdiğim güzelliklerinden biridir yağmurla tütsülenmiş çimen kokuları..Bu çimen kokularının arasında, gül kokularını da alacağım zamanı heyecanla bekler bir halim vardı.
Bir sabah evden çıkarken, baktım ve gördüm ki bizim ter-ü taze goncaların biri açılabildiği kadar açılmış, kadife, mükemmel bir gül olmuş..Daha bir önceki akşam bizden sakladığı o canım yapraklarını hediye eylemiş bahara, bizlere..
Bahçenin diğer bir köşesinde, sarı güller de biraz mahcup bir eda ile açılmışlar.
Benim, bahçeyle göz göze gelebileceğim bir kaç dakikam vardı sadece..Ve bu bir kaç dakika büyük bir heyecan, büyük bir neşe kattı günüme..
Bir mutlulukla bindim arabaya.
Akşam, eve döndüğümde, merakla gözlerimi sarı güllere çevirdim..
Yerlerinde yoklardı..
Çünkü taa diplerinden koparılmışlardı acımasızca..
Bu çiçeği en güzel bir sanatla yaratan Rabbinden aldığı izinle onun büyümesinde çalışan, sebeblerin ardında bekleyen melekler, Rablerinin sanatını pek çok insana göstermek isterlerdi muhakkak. Gül de, pek çok insanca görülmek, üzerinde Rabbinin sanatını taşımak isterdi.
Ama koparıldığında artık bir yahut iki kişi görebilirdi sadece..
Yeniyetme bir genç, sevdiğine götürmek için mi koparmıştı, yoksa gül kurutmaya meraklı bir kız mı almıştı onu ordan bilmiyorum..
Ama bahçemiz daha doyamadan güllerin renklerine, bu güzellikten mahrum kalmıştı.
Koparılmıştı güller..Bir bencillik miydi bu?..Hani gül dalında güzeldi?..
Evet..
Başkalarının görebileceği güzellikleri, tadabilecekleri mutlulukları "kendine" koparmak bencillik olmalı.
Sadece koparılan güllerde değil, daha başka pek çok şeyde hissediyorum bu koparışlarla edilen hataları, sonralarını..
Elimizi bir şeyi koparmaya uzattığımızda, bir adım ve hatta yüz adım ötesini de düşünebilir miyiz?..Neden olmasın?..Dar değil ki muhayyilemiz bizim.
Öyle işte..
Koparılmış güllerden Koparılmış mutluluklara Koparılmış umutlara Koparılmış huzura doğru sürüklüyorum kalbimi, kalbimi, dört bucaktan, çekebildiğim yere kadar..
Kopardıklarım için af diliyorum koparılmışlardan..
Bahçemdeki "henüz" koparılmamış güllerin renklerini temaşa ile, daha açacak pek çok güle hayranlıkla kapatıyorum bu seyri de..
© 2021 karakalem.net, Rabia Nazik Kaya