ÇÖL ŞARTLARINDA YAŞAYAN insanlar için,
Hayati öneme sahip olan materyal,
Her zaman “su” olmuştur..
Susuzluk, eşittir ölüm gibidir..
Bu açıdan bakınca,
Yanınızda taşıdığınız su miktarı,
Geleceğinizi belirlemektedir..
Hal böyleyken;
O şartlarda yaşayan bir insana,
“Elindeki en değerli hayat bağın olan suyunu,
Abdest alarak tüket!.” demek,
Günümüz insanına,
“Para yakarak ısın!.” demekten farksız bir istektir..
*
Arap yarımadasında yaşamakta olan insanlara,
Ara sıra değil,
Her gün,
Üstelik de günde beş kez bu teklifin yapılması,
İslamiyet’ in beşeri bir din olmadığının,
Önemli göstergesidir..
Arzî olan bâtıl bir din,
İnsanların su için savaştıkları bir coğrafyada,
Müritlerine,
Şüphesiz ki bundan daha fazlasını vaat ederdi!.
*
İşin daha da ilginci;
İnsanların,
Hayatlarını tehdit edip duran,
Başkaca tehlikeler de bulunuyorken,
“Su fakiri” böyle bir teklife,
Olumlu yanıt vermiş olmalarıdır.
Canları, malları ve gelecekleriyle,
Muhammed-ül Emin’ e (s.a.v) biat etmeleridir..
Bu ciddi bir sadakat örneğidir.
Sahabeyi Kiram’ı,
Diğer insanlardan ayıran,
Onları üstün kılan,
İşte bu teslimiyetleri olmuştur..
Onlar abdest alarak,
Sonsuz hayatı kazanmışlardır..
*
Bir gün biri size gelse,
“Elindeki parayı yakarak ısın!.” dese,
Cevabınız ne olurdu?!.
*
Beyler!.
Zekatlarımız ve fitrelerimiz sahiplerini bekliyor.
Ramazan-ı Şerîf’ in katmerli ortamındayız.
“Sahabe’ nin kardeşleri” olmaya ne dersiniz?
Bizleri de sonsuz bir hayat bekliyor..
Ona göre..
