HAFTALIK SERENCAM, günlük akış, aylık gündem, yıllık emel, ömrü kapsayan umutlar, sonsuzluğa uzanan istekler; akşam oluyor, sabah oluyor… “Anın” beyazı ve siyahı ömür ağacını her an kemiriyor.
Önümüzü göremiyor, ardımızda bıraktığımızı fark edemiyoruz; Ayrıntı ayarı, hız ve haz gazı hayatı heder ediyor. Karşı olduklarımızı bir zaman sonra normal görür oluyoruz; bu normal bir şey değil!
Dünyalaşmış dünya döne döne kuşatıyor, çevreliyor, pençelerini atıyor! Kurtul kurtula bilirsen, kaç kaçabilirsen; okları bir şekilde yetişiyor, zehirleri bir şekilde etkiliyor!
Dünya dünya olalı bu kadar dünyalaşmış, insan insan olalı bu kadar yerlileşmiydi? Kesret hükümranlığı, görüntü sultanlığı; evet Tekasür zamanı!
Ahireti bildiği halde tercihini dünya yanına yapmak; yaşadığımız dünyanın açmazı, çıkmazı, dönüşü olmayan yolu! Bu nefis nasıl tezkiye edilir, bu kalp nasıl tasfiye edilir, bu vicdan nasıl diriltilir, bu akıl nasıl işletilir, ulvi hisler nasıl ayağa kaldırılır?
Gündem! Günlerden, anlardan, haftalardan, aylardan, yıllardan düşmeyecek gündem! Gecenin ve gündüzün gündemi!
Oyuncaklarla oynamak, çikolata ile avunmak, sakızla avunmak; gözünü kapamak, gönlünü örtmek, aklını susturmak, ne çare; yol değişmiyor, sonuç başkalaşmıyor, netice; ölüm yaşıyor, kabir kapısı ardına kadar açık!
Çare?
İnsan köklerine inmek, gök ehli olduğunu yeniden hatırlamak. Yerin yurt, kürenin kararının olmadığını unutmamak.
Nereden geldiğini, nereye gideceğini düşünmek; bir gölgelik dünya hayatında bolca tefekkür, çokça zikretmek. Ölüm hayatın ikizi; ölüm hayattan önce yaratılmış, geceden gündüz çıkarılması gibi.
Gözünü, gönlünü, kulağını temizlemek; kirlenmemesi için mücahede, mücadele etmek. Sahte gündemlerden, sahici olmayan konuşmalardan, sohbetlerden uzak durmak.
Uyarıcı eserler okumak, eksiklerini görmek, noksanlarını telafi yoluna gitmek, gönlünü gözetlemek. Güneş bütün ihtişamıyla ışıklarını yayıyor, Ay bütün netliği ile görülüyorken; gafletin kalın yorganını üzerine çekmemek.
Çekinmeden kendini eleştirmek. Tevfikat-ı Samedaniyeye erişmek için çokça dua etmek.
Kısacası kendi kimlik köklerine inmek, kulluk burcuna çıkmak, o şuurla anları, ayları yılları doldurmak ve hitama ermek.
