ANLAMINI ANLAMAK, o anlamla dolmak ve doymak için Tevhid kelimesi ne kadar tekrar edilmeli? Bir kere, milyon kere, nefesler sayısınca, kâinat zerratı adedince? Saf tevhide ulaşıp safileşinceye, Tevhid bayrağını kâinatın en yüksek burcuna dikinceye dek?
Ondan büyük kelam var mı ki? Kâinat o kelamın karşısında küçülür bir zerreye dönüşür; zerre de o sözün cezbesinden büyür, kâinat olur. O anahtar olmadan hangi kapı açılır veya o kelamın açmayacağı kapı var mı? Kalp goncası onsuz açar, hakikat bülbülü onsuz öter mi? Arşa başka nasıl erişilir, hakikat miracına başka nasıl çıkılır?
Zerrenin cezbesi, elektronun aşkı, atomun şevki, moleküllerin sevdası, hayatın bestesinde hep O var. Varlık, O’nsuz varlık değil. Kâinatın künhü o kelamı tekrar be tekrar ediyor. Zerrelerden galaksilere o cezbe ile raks ediyorlar.
Hakikatin gözbebeği, gönlün gözü o kelam. Hakikatiyle bir defa söylenmesi kâinat kadar bir inbisat verir; aklı şenlendirir, kalbi cezbeye, vicdanı ihtizaza getirir, ruhu kanatlandırır.
Bütün sahte ve sanal ilahların kökünü kazır, putları devirir, sebepleri susturur. Kederleri kar gibi eritir, elemleri rüzgâr gibi savurur, üzüntüleri söndürür. Bir “An” ı ömre tebdil ettirir, ömrü ebediyete dönüştürür.
Ay sönük, güneş sönük, Kehkeşanlar sönük, yıldız böceği sönük, akıl feneri sönüktür; o hakikat nuru kelam karşısında. O’nsuz; Sevinçler sevindirmez, hazlar haz vermez, mutluluklar mutluluk vermez; kederler keder, elemler de elem değildir O’nunla.
En kritik anlarda en keskin yol göstericidir o kelam. Kelamdan düşülünce de düşmelerin en düşmesi yaşanır, kemalat adına hiçbir şey bırakmaz; sükût sonsuz sükût.
Gaflet ve ülfetin ilacı, intibahın can suyu, edebin elbisesi, hayânın örtüsüdür o kelam. O’nsuz kemalat, hayır, güzellik, ahlak olmaz. Hayat anarşizme dönüşür, manasızlıkta boğulur, karanlıkta kaybolur, kalp katılaşır, akıl kötülüğe çalışır.
Dilde O’nu zikretmek, akılda fikretmek, hissiyatta hissetmek, vicdanda işlettirmek, ruha ruh etmek ve kâinat zerreleriyle yıldızları teşbih tanesi yaparak O sözü söylemek… Belki bir defa söylemek, belki bin, milyon, rakamlara sığmayan adetlerce söylemek… O söz için yaşamaya ve ölmeye değer: La ilahe illallah.
