ÇOCUKLUĞUMDAN KALMA nadir estantanelerden birinde bir gün annem, “Âretim gelecek” demişti bana... Biz muhacirlerin şivesinde, ‘ahiretlik’ kelimesinin söylenişi böyleydi. Annemin, ‘âretim’ gelecek diye çok telaşlı olduğunu, ve bir o kadar da titiz hazırlık yaptığını hatırlıyorum. Herkese yapmadığı hazırlıkları gelecek misafire yapmasından, gelen misafirin ne kadar önemli olduğunu anlamıştık.
Ama bu kelimeden o zamanlar hiçbir şey anlamamış ve anlamını da merak etmemiştim. Tâ ki uzun yıllar sonra risalede aynı kelimeyle karşılaşmama ve anlamını idrak ettiğim bugüne kadar.
Malumunuz olduğu üzere, çok zor bir kelime değil, anlamı da üstünde: ahretlik. Yani, ahirette buluşmak umudu ile dünyada tesis edilen bir tür kardeşlik. İnsan kendi kardeşinin nasıl biri olacağını seçemiyor, ama ahretliğini, arkadaşını bu dünyada seçebiliyor.
Bizim köyde sanırım eskiden beri adetten olduğu üzere; annem de herhalde evlenmeden önce çok sevdiği, değer verdiği bir arkadaşını ve o da annemi ahretlik olarak seçmişler ve ömür boyu süren bir dostluk sürmüş, ben de bir gününe rast gelmişim. Hala o sıcacık dostluğu hatırlıyor ve böyle dostlukların devam etmesini diliyorum.
Üstad Hazretlerinin de mektuplarında bazen ‘ahiret kardeşlerim’ demesi bana bu kelimenin anlamının ne kadar önemli olduğunu hatırlatıyor. Güya o kadar yıl Risale okuyan biri olarak, ancak kırk yaşımda eski hatıra ile birlikte düşününce anlamış bulunuyorum. Malum, biraz jetonumuz köşeli.
Ayrıca şimdiki psikoloji biliminin yeni keşfettiği, Üstadın çok önceden dediği üzere validenin çocuğa verdiği ilk terbiyenin tüm hayat boyunca en esaslı ders olduğunu da bu sayede anlamış oldum.
Neticeten, bu yazıyı yazmamın sebebi, herkesin kendisine bir ‘âretlik’ bulması ve cep telefonunda ahretlik koduyla kayıtlı bir dostunun olması kanaatine ulaşmış olmam.
Çok şükür benim var. Zira böyle bir dostunuz var ise, derdinizi anlatır, bir nevi terapi yaparsınız. Üstelik dostluğunuz sadece bu fani dünya ile sınırlı olmadığı bilinci ile daha sağlam ilişkiler kurulabilir düşüncesindeyim.
Herkese bir ‘âretlik’ temennisi ile...
