ÖNCELİKLE BELİRTMEK isterim ki yazıya pek istidadım yoktur. Daha doğrusu bugüne kadar yayınlanmış hiçbir yazım yoktur. Ancak üstadın bu cümlesinin gizli kalmasınada gönlüm razı gelmedi. Belki başkaları önceden farketmiştir.Ama benim için yeni ve anahtar bir cümle olduğu için ilk defa bir yazı yazmak istedim. Yani Amerika’yı ben yeni keşfettim.
Bu sitenin müdavimlerinin bildiği, özellikle de sevgili Metin ağabeyin yazılarında vurgulandığı üzere, modernizmin eşyaya bakış açımızı ne kadar maddîleştirdiği izahtan varestedir.
Yazımın sebeb-i vücudu olan cümle, bence eşyaya bakış açımızı Üstadın bakış açısına getirmesi için belki de bir şifre gibi kullanılabilir ve dostlar arasında tedavüle sokulabilir kanaatindeyim. Yani bu cümle iştihar bulsa ve herkesin dilinde vird gibi kullanılsa, zannımca abartı olmayacaktır.
Bu kadar girişten sonra cümleyi hemen söyleyeyim. Barla Lâhikası 167. sayfada başka bir konudan bahsettikten sonra, cümlelerin akışı içerisinde “Hüsrev’in sakosu yanımda makbul bir misafirdi, gönderiyorum” diyor üstadımız.
İlk bakışta cümle dikkati çekmiyor. Ancak biraz düşününce sırları ortaya çıkmaktadır kanaatindeyim.
Zira bir cekete misafir muamelesi yapan, hatta ona makbul bir misafir diyen, bu kadar ince ruhlu bir insan nasıl başkalarının canını üzecek bir faaliyet içinde bulunabilir ki... Hatta, Üstadı zemmedenler bu cümle ile ilzam edilebilir kanaatindeyim.
Bir cekete misafir diyene bu asırda deli gözüyle bakıldığı aşikardır. Ancak deli de deseler, hakikat budur ve öyle bakanlar yanılmaktadır.
Bu sitenin müdavimleri için lâfı uzatmaya hacet yok. Okuyuculardan isteğim, Risale-i Nur’da rastladıkları, ilk anda farkedilmeyen ama aslında son derece ince hayat ve tefekkür dersleri taşıyan bu ve benzer cümlelerin paylaşılması için ortak bir havuz oluşturulması. Hatta, bu sitede bir köşe neden oluşturulmasın?
