Yalnızca başkaları için yaşadığımızda,
Kendimiz için yaşamış oluruz..
Tolstoy
İNSANA,
Yaratıcısının niteliklerine (isimler ve sıfatlar bağlamında)
Muhatap oluşu noktasında,
Diğer canlılara nispeten,
Mesela,
Meleklerin ‘aynelyakin / görerek’ muhatap oldukları mertebeden,
Çok daha derin bir boyuttan,
‘Hakkalyakin / tadarak’ muhatap olabilme imkanını,
Nefisteki duyumsama / lezzetlere karşılık gelen duygular sunmaktadır.
Nefsin yedi mertebesi [1] içindeki ilk üç evre ki;
Nefs-i emmâre,
Nefs-i levvâme,
Nefs-i mülheme seviyesinde,
Nefsin, duyguları sevk ettiği yön,
‘Ene’nin menfî tarafına doğrudur.
Nefs-i mutmaine’den itibaren,
İnsan olgunlaşmaya başlar.
Denge ve kıvam haline erişir.
İşte bu pozisyonu kazanmamızı,
Son derece kolaylaştıran unsur ise,
Nefsimize ‘empati’ yaptırma taliminden geçer.
Kısaca kendimizi,
‘Karşımızdaki muhatabımızın yerine koymak’ olan ‘empati’,
‘Şefkat’ duygumuzu pozitif yönde tahrik ederek,
Örneğin,
Gitgide daha az çelişkilere düşmemizi sağlayarak,
Pişmanlıklarımızın azalmasına ve,
Nefsin terbiyesi serüveninde,
Az bir zamanda,
Ahireti / ebedîyeti kazandıracak donanımları,
Elde etmemize olanak sağlar.
Ortalama yetmiş yıllık bir ömürde,
Ebedî bir kazanç elde etmek isteyen,
Gönül rızasıyla vermenin tecrübesini etmelidir.
Az şey elde etmek isteyenler,
Az şey feda etmelidir.
Çok şey kazanmak isteyenler çok;
Hedefine en iyi şekilde ulaşmak isteyenlerse,
En çok şeyi feda edenlerdir.. [2]
Dip Notlar:
[1] Sevgili Nefis I – II – III / www.1111.karakalem.net / Aykut Tanrıkulu
[2] James ALLEN
© 2021 karakalem.net, Aykut Tanrıkulu
