I.
BİR ağaç;
Ha bir meyve vermiş, ha bin..
Kökü, merkezi, kanunu bir iken fark eder mi?
Ona zor gelir mi?
Ey nefsim!.
‘Sizin yaratılmanız da diriltilmeniz de,
Tek bir kişinin yaratılması gibidir..’ (Lokman:28)
Sözüne iyi kulak ver..
II.
Nasıl yeni doğan bir bebek,
Bu dünyanın yabancısıysa,
Öylece yabancısıyız ahiretin.
Ve keza,
Nasıl bebek geldiği bu yeni dünyaya,
Kolayca entegre olup alışıyorsa,
Öylece angaje olacağız öte âleme..
III.
Her çalışkan ve gayretli adam bilir ki,
Kendiliğinden hiçbir şey olmaz.
‘Kendiliğinden oluyor..’ masalı,
Üşengeç ve cahil toplumların kandırmacasıdır.
Ve bu iddiayı savuranlar,
Bunun bir masal olduğunun gayet farkındadır.
Kısacası, arif olan anlar ki:
Ne sebepler ne de tabiat,
Kendi kendilerine hiçbir şey yapamazlar..
IV.
Bakıyorsun bir yıldıza,
Yıldız karadeliğe düşeli milyonlarca yıl olmuş.
Ama, o sana hâlâ var görünüyor.
Ya da,
Susuyorsun ve bir bardak su içiyorsun.
Bir saka / su dağıtıcısı gibi,
Suyun vücudundaki seyrini gözleyince,
Mecburen susuyorsun!..
V.
Bir şeyin varlığına sadece inanmak,
Ancak onun yokluğu konusunda bir şüphe,
Bir merak duyulursa mümkün olur.
İnanmak, bir ön kabuldür.
Delilin yokluğunda ortaya çıkar.
Şu durumda;
İnanç hali, eminlik haline dönüşmedikçe,
Küfüre düşme tehlikesi her zaman mümkün demektir.
Zira, ancak delili olanlar emin olabiliyor..
VI.
İnsan şu dünyaya,
Gönül rızasıyla vermenin tecrübesini etmek üzere gönderilmiştir..
VII.
Bir insanın deli olmadığını ispatlaması,
Akıllı olduğunu ispatlamasından daha zordur..
VIII.
Âlemde her an,
‘KÜN’ den ‘İKRA’ ya bir dalgalanma ve titreşim sergilenmektedir.
‘OL!.’ emrinin arka planında ‘imam-ı mübin’,
‘OKU!.’ hitabının yanı başında ‘kitab-ı mübin’ hakikati bulunuyor.
Öyleyse evren,
Hakikatlere şekil giydirme meydanıdır.
Sayha sayha..
Sayfa sayfa..
IX.
Allah’ın her an tekrar tekrar yaratması,
İnsanların konuşurken,
Havaya ektikleri kelimelerin inşasından çok daha kolay bir fiildir.
Allah’ın yaratması,
İnsanın konuşmasından daha kolay bir iştir ey nefsim..
