BİR AKŞAM vakti kasabanın yangın çanı çılgınca çalmaya başlamıştı. Burası küçük bir kasabaydı ve hemen herkes çanın durmaksızın çalışı karşısında, acaba neresi yanıyor diye kendini sokağa attı. Evlerin tamamı ahşap olan böyle kasabalarda, herhangi bir evde çıkan bir yangın tüm kasabayı ayağa kaldırıyordu zaten.
Ne var ki, meydana toplanan halk, kısa bir süre sonra herhangi bir yerde yangın olmadığını anlayacaktı. Yangın kulesindeki adam bütün kasaba tarafından tanınan ve sevilen biriydi. Ona ortada yangın yokken neden böyle birşey yaptığını sorduklarında, şu cevabı verdi kendilerine:
“Bugün gökyüzündeki harikulade günbatımı manzarasını gördüm ve kendimden geçecek kadar keyif aldım. İstedim ki, sevgili dostlarım da bir kerecik olsun lüzumlu-luzumsuz işlerini bırakıp şu günbatımı manzarasını seyretsinler. Çanı çalıp sizi buraya toplamam bu yüzden!”
(yazarı bilinmiyor)
© 2021 karakalem.net, İsmail Örgen
