KENTİ VE seni sevdiğine inandıklarını kendinsiz bırak bir süreliğine bakalım neler değişecek hayatında? Çek git şimdi buralardan, bu kentten, yaşadığın sokaktan, sıcacık evinden ve çok sevdiğin odandan.. sensiz bırak bakalım dostlarını, aileni, akrabalarını ve en kıymetlilerini..
Hicret et herkesten ve her şeyden.. belki de en önce kendinden. Bedenden çıksın ruhun ve seyret alemdeki benliğini dışarıdan bir göz ile..Yine beğenecek misin kendini, var olduğun zaman dilimlerinde? Yada dışarıdan bir göz olunca ruhun, daha objektif olabilecek misin sahi?
Bu kent sen gittin diye üzülecek mi gerçekten? Göz yaşları sel olacak mı yokluğunda? Yada iki damla yaş yerine hayır dualar göndermeyi akıl edebilecekler mi dostların sahi? Hadi bir cesaret terk et bakalım tüm şehri, sokağını, evini ve arındırmaya başla benliğini kendinden..
Sıyrıl ene’nin varlığını kuşatmış kalıplarından, hüve sırrına varabil şimdi. Kendinden kaçsan da fersah uzaklara yine bulacağın kendinsin aslında. Kendini kendinsiz bıraktığında özleyecek misin varlığını acaba? Varlığın yokluk olma noktası lehine mi işleyecek aleyhine mi acaba? Varlıktan yokluğa, bir zamanlar yokluktan varlığa geçerken ki gibi yaklaşabilecek misin tevekkül ve sabırla?
Her yok oluşun bir kazançta olduğunu kavrayabildin mi bunca zamanda? Kendi yokluğun yine en önce kendine bir armağandır aslında. Kendinsizliği düşün uzunca dostlarını sen olmadan düşün, evini sensiz, giysilerini bedensiz..
Geriye bıraktıklarına dön bak sonra. Kayda değer mi hayatın gerçekten? Yoksa sanal koşuşturmacalar da mı tüketiyorsun zamanı acımasızca.. sıyrıl kalıplarından şimdi. Kalıp uğruna harcama zamanı.. biliyorsun ki, vücuduna esir ruhun aslında.
Yaşadığın kent ne kadar haberdar varlığından yada sevdiğin sandıkların senin kaygılarından? Ne kadar görüyorlar yada düşünüyorlar seni acaba? Oysa gerçek hakiki bir dost hemen yanı başında.. hatta her nefes alışında.. hatta belki hecelediğin her kelimede seninle.. bir Hay.. bir He.. yada bir Hu sırrında..
Kenti kendinsiz bıraksan da, kendini O(c.c.) gayrı bırakma asla. Kalabalıklar içindeki yalnızlığında yada yalnızlıklar içinde gereksiz kalabalıklarında bir tek, hep tek ve benzersiz O(c.c.) var yanında.. Bedenini bıraktığında, uyuduğunda, uyandığında, her nefes alışında, düşündüğünde..
Sana lütfedilmiş tüm eylemlerde O(c.c.) hep seninle, her salisede, her anda ve her zerrede seninle.. Gerçek katılsan da, katılmasan da hep orada… Kendinsiz bıraktığın bir kentin sokaklarında.. Kendini soyutlayabildiğin bir ruhun anaforlarında…
Sözün özü şu ola ; “İslamiyet güneş gibidir, üflemekle sönmez. Gündüz gibidir, göz yummakla gece olmaz. Gözünü kapayan yalnız kendisine gece yapar.” (Bediüzzaman Said Nursi)
